English

Extinctie

Extinctie wordt gemeten met een lichtmeter (ook wel extinctiemeter, of PAR-meter genoemd). Gemeten extinctie is afgestemd op het voor fytoplankton en waterplanten gevoelige spectrum van het zichtbare (PAR: Photosynthetic Active Radiation 400-700 nm).

De extinctiecoëficiënt (K) is een maat voor de uitdoving (extinctie) ofwel diffuse verzwakking van neerwaarts gericht licht in het water. Licht verzwakt onder water doordat het wordt geabsorbeerd en gereflecteerd door deeltjes (algen, humus, zwevend-stof) en water zelf. In principe is het licht dat wordt gereflecteerd nog wel beschikbaar voor groei van algen of waterplanten. Bij extinctie wordt gekeken naar lichtinval uit alle hoeken in verticale (neerwaartse) richting.

De extinctie van licht wordt berekend aan de hand van de concentratie van zogenaamd optisch actieve stoffen, naast water zelf zijn dat:

  1. humuszuren
  2. anorganisch zwevend-stof
  3. detritus (organisch zwevend-stof)
  4. algen (weergegeven als chlorofyl-α concentratie).

De eenvoudigste manier om de extinctiecoëficiënt te berekenen is door de specifieke bijdrage van bovenstaande stoffen empirisch te bepalen via regressie.

K = k1*[chlorofyl-?] + k2*[detritus] + k3*[zwevende stof] + k4*[humuszuren] + kwater

Waarin k1-4 specifieke extinctiecoëficiënten (extinctie per eenheid concentratie) voor de verschillende stoffen zijn. Soms wordt daarbij de bijdrage van water en humuszuren niet apart onderscheiden.

Deze benadering is een bruikbare, maar sterke, versimpeling van de werkelijkheid. De benadering is gebaseerd op de wet van Lambert-Beer die geldig is voor monochromatisch licht (licht van een golflengte) en niet voor een breed spectrum zoals PAR.

De vergelijking veronderstelt een lineair verband tussen extinctie en de concentraties van verschillende stoffen, maar de extinctiecoëficiënt is ook afhankelijk van de samenstelling en hoek van instraling van het invallende licht. De extinctie wordt op deze website berekend met behulp van de spectrale lichtmodule UITZICHT die door RIZA in 1990 is ontwikkeld (Buiteveld, 1990, Buiteveld 1995) en die is opgenomen in de processenbibliotheek van het waterkwaliteitmodel DELWAQ van Deltares.

Voor elk van deze stoffen en water berekent UITZICHT een absorptiecoëficiënt en een reflectiecoëficiënt die golflengte afhankelijk is in het beschouwde spectrum van 400-700nm.

De coëficiënten van deze web applicatie zijn overgenomen uit Buitenveld (1995) en kunnen niet via het User Interface worden gewijzigd.



STOWA